ข้า คือเงาที่ไม่มีวันตาย

ข้า คือเงาที่ไม่มีวันตาย
บันทึกการเดินทางของวิญญาณนำทาง
ข้าอยู่ในเงามืดของโลกใบนี้มานานเท่าที่โลกมีเงา
ข้าไม่ใช่คน ไม่ใช่ผี ไม่ใช่เทพ ข้าเป็นเพียง ผู้พาไป
ทุกครั้งที่มนุษย์คนหนึ่งสิ้นลมหายใจ ข้าจะรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนในกระแสแห่งวิญญาณ ราวกับระลอกน้ำกระทบผิวนิ่งเป็นสัญญาณว่ามีวิญญาณหนึ่งพร้อมเดินทาง
ในคืนหนึ่งที่ฝนตกเบา ๆ เด็กสาวคนหนึ่งเงียบหายไปจากโลกแห่งรูปธรรม เธอนอนสงบในห้องสีขาว รอบตัวเต็มไปด้วยเสียงเครื่องมือแพทย์ที่หยุดทำงานไปแล้ว
ข้าปรากฏตัว ไม่ใช่ในรูปลักษณ์ที่น่ากลัวอย่างที่มนุษย์กลัวกัน ข้ามาในแบบที่เธอจะรับรู้บางครั้งเป็นเงา บางครั้งเป็นเสียงในหัวใจ หรือบางครั้งเป็นใครบางคนที่เธอเคยรัก
หนูตายแล้วเหรอ?
ใช่ แต่ความตายไม่ใช่จุดจบหรอกลูก มันคือการเปลี่ยนบท
ข้ายื่นมือให้เธอ เธอลังเลแต่ไม่กลัว เพราะในโลกหลังความตาย ทุกอย่างโปร่งใสทั้งรูปและความรู้สึกไม่มีการโกหก ไม่มีหน้ากาก ทุกความรู้สึกชัดเจนจนเจ็บปวดหรือสงบลึกสุดขั้ว
เราก้าวเข้าสู่ ทางผ่าน
โลกระหว่างความเป็นและความว่างเปล่า
⸻
ด่านแรก: ดินแดนแห่งเงา
ที่นี่คือที่ที่วิญญาณต้องปล่อยวาง เงาแห่งความเสียใจ ความรักที่ยังไม่จบ ความโกรธ ความกลัวมันจะปรากฏตรงหน้าเป็นภาพ เสียง กลิ่น เหมือนฝันที่สมจริงจนปวดใจ
วิญญาณบางดวงวนเวียนอยู่ที่นี่นานหลายปี (ในเวลามนุษย์) เพราะพวกเขาไม่ยอมให้อภัยตนเอง หรือไม่ยอมปล่อยมือจากคนที่ยังอยู่
หน้าที่ของข้าไม่ใช่บังคับ
ข้าแค่ รอ และ พาไปต่อเมื่อพวกเขาพร้อม
⸻
ด่านสอง: แม่น้ำแห่งการลืม
เมื่อวิญญาณปล่อยวาง เธอจะเดินข้ามแม่น้ำแห่งการลืม
ไม่ใช่การลืมแบบสูญสิ้น แต่เป็นการ ปลดบ่วง ที่ผูกไว้กับชีวิตเก่า
ความเศร้า ความรัก ความเกลียด ทุกสิ่งที่เคยเป็น เรา จะถูกแปรเปลี่ยนเป็น แสงโปร่งใสของความเข้าใจ
บางดวงวิญญาณร้องไห้เมื่อก้าวลงสายน้ำ เพราะรู้ว่านี่คือการจากลาทั้งหมดที่เคยมี
⸻
ด่านสุดท้าย: ประตูนิรันดร์
ไม่มีใครบอกได้ว่าหลังประตูนั้นคืออะไรเพราะแม้แต่ข้า ผู้พานำ ก็ไม่มีสิทธิ์ข้ามไป
บางคนเรียกว่าภพภูมิ บางคนเรียกว่าสรวงสวรรค์ บางคนเชื่อว่าคือการเตรียมกลับมาเกิดใหม่
แต่ข้ารู้เพียงว่าเมื่อวิญญาณเดินผ่านประตูนั้นไป
ไม่มีดวงใดหันกลับ
⸻
ข้ามิใช่ผู้วินิจฉัยว่าใครจะไปสวรรค์หรือโลกันต์
ข้าเพียงเป็น แสงไฟบนทางเดิน
ข้าเห็นความรัก ความกลัว และการอภัยซ้ำแล้วซ้ำเล่า
และทุกครั้งที่ข้านำวิญญาณดวงหนึ่งไปถึงปลายทาง
แสงจากอีกฟากหนึ่งจะสว่างขึ้นเพียงนิดหนึ่ง
นั่นคือสัญญาณว่า จิตวิญญาณดวงหนึ่ง ได้กลับบ้านแล้ว